Υπερφυσικο

Η ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟΥ, από τον Αρθουρ Κλαρκ


Υπάρχουν φορές που ακόμα και το πιο άθλιο απ' όλα τα βιβλία μπορεί να κάνει τον αναγνώστη ν' ανοίξει τη σκέψη του στα θαύματα του σύμπαντος (όπως άλλωστε μπορεί να κάνει κι' ένα κακό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας).
Υπάρχουν επίσης όμως φορές που μπορεί να προκληθεί πραγματικό κακό στις αξιόλογες και σημαντικές μελέτες, ή στη διαλεύκανση γνήσιων μυστηρίων, από τις δραστηριότητες απατεώνων ή ανόητων. Έτσι, η ιδέα ότι η γη έχει δεχτεί επίσκεψη από εξωγήινα όντα είναι μια απόλυτα λογική ιδέα. Μάλιστα, θα την προχωρούσα τόσο ώστε να έλεγα ότι θα ήταν εκπληκτικό αν δεν είχε δεχτεί επίσκεψη εξωγήινων όλα αυτά τα δισεκατομμύρια χρόνια της ύπαρξής της. Δυστυχώς όμως, βιβλία γεμάτα πλαστά "στοιχεία" και ανόητες αρχαιολογικές έρευνες έχουν απομακρύνει απ' αυτόν το χώρο τους σοβαρούς ερευνητές. Έτσι συμβαίνει και με τη μελέτη των ΑΤΙΑ - τα οποία, παρ' όλες τις ανοησίες που έχουν γραφεί γι' αυτά - μπορούν και πάλι ν' αποδειχτούν σοβαρό κι' ενδιαφέρον θέμα.

Η αληθινή σοφία βρίσκεται στη διατήρηση μιας εύθραυστης ισορροπίας ανάμεσα στον σκεπτικισμό και την ευπιστία. Το Σύμπαν είναι ένας χώρος τόσο παράξενος και υπέροχος που η πραγματικότητα πάντα θα ξεπερνά και την πιο άγρια φαντασία. Θα υπάρχουν πάντα πράγματα άγνωστα, και πράγματα που ίσως δεν είναι δυνατό να γίνουν γνωστά.

Πράγμα πολύ καλό για μας, γιατί σημαίνει πως, όποιοι κι' αν είναι οι κίνδυνοι που θα αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα στη μελλοντική της πορεία, η ανία δε θα είναι ένας από αυτούς.

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟ, από τον Τσαρλς Μπέρλιτζ


Οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να αντιμετωπίσουν μυστήρια που δεν μπορούν κάποτε να εξηγηθούν ή δεν επιδέχονται θεωρητικές εξηγήσεις με όρους που να μπορούν να καταλάβουν. Είναι πιο καθησυχαστικό για το νου να είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε αυτό που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε στη σφαίρα του φυσικού και γνωστού κόσμου, παρά να αντιμετωπίσουμε έναν άγνωστο κίνδυνο. Αν το φαινόμενο δεν μπορεί να εξηγηθεί, η καλύτερη απάντηση είναι να το αγνοήσουμε. Είναι ένας πιο καθησυχαστικός και ταυτόχρονα πιο αθώος τρόπος "δράσης". Όμως, ο καιρός της επιστημονικής αθωότητας, μαζί με τον υποτιθέμενο εφησυχασμό του, έχει περάσει, τελειώνοντας οριστικά το πρωί της 16ης Ιουλίου 1945 στο Αλαμογκόρντο του Νέου Μεξικού (πρώτη δοκιμή πυρηνικής βόμβας), όταν η ατομική θεωρία επιβεβαίωνε τη δική της αναμφισβήτητη απόδειξη ότι δεν ήταν πια μόνο θεωρία.

Ζούμε σήμερα σε έναν κόσμο όπου οι γραμμές της επιστήμης και της παρα-επιστήμης συγκλίνουν. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου αυτό που κάποτε ήταν μαγεία ή όνειρα μάγων έχει υιοθετηθεί από την επιστήμη και έχει γίνει δεκτό από την επιστημονική ονοματολογία. Οι βιολόγοι μπορούν σήμερα να δημιουργήσουν ζωή. Οι βιολόγοι στα εργαστήρια μελέτης της τεχνητής ψύξης θα είναι σύντομα σε θέση να διατηρήσουν την ανθρώπινη ζωή για πάντα μέσα σε κατεψυγμένα ανθρώπινα σώματα. Η μεταβίβαση σκέψεων και εικόνων σε φιλμ έχει αποδειχτεί. Η ψυχοκίνηση, η μετακίνηση αντικειμένων με τη δύναμη της θέλησης, δεν είναι πια ζήτημα για ελαφρότητες, αλλά θέμα για σοβαρούς πειραματισμούς. Η τηλεπάθεια προς και από το εξώτερο διάστημα, είναι αντικείμενο πειραμάτων και από τις δυο ηγετικές δυνάμεις. Το όνειρο των αλχημιστών, η μεταστοιχείωση της ύλης, δεν είναι πια μια απιθανότητα και το μόνο που εμποδίζει το να μεταστοιχειωθούν ποσότητες μολύβδου σε χρυσό είναι ότι θα ήταν πάρα πολύ δαπανηρό!

Σε μια πιο κοσμική κλίμακα, το έδαφος των επιστημονικών αληθειών έχει ανοίξει σε ρωγμές τόσο μεγάλες που πολλοί από εκείνους που προτιμούν να πατούν σε γνώριμο και σταθερό έδαφος νιώθουν ζαλισμένοι και αποπροσανατολισμένοι. Η πιθανότητα της ύπαρξης της αντι-ύλης, η σφαιρικότητα του διαστήματος και του χρόνου, νέες αντιλήψεις για τη βαρύτητα και το μαγνητισμό, η ενδεχόμενη ύπαρξη σκοτεινών πλανητών μέσα στο δικό μας ηλιακό σύστημα, οι ήλιοι, οι καινοφανείς αστέρες και τα μικρά κομμάτια ύλης βαρύτερης από έναν ολόκληρο πλανήτη, τα "κουάζαρς" και οι μαύρες τρύπες στο διάστημα, ένα ατέλειωτο σύμπαν που γίνεται όλο και πιο μεγάλο καθώς η τηλεσκοπική μας όραση επεκτείνεται σε εκατομμύρια άγνωστους γαλαξίες - αυτές είναι οι μυστήριες γνώσεις που μας περιμένουν καθώς τρέχουμε μπροστά με μια ταχύτητα τόσο μεγάλη, που κανένα "μυστήριο" δε θα' πρεπε να μας εκπλήσσει απλώς επειδή δε φαίνεται λογικό.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, από τον Αλχημιστή


Τι είναι πραγματικότητα; Η πραγματικότητα έχει πολλούς ορισμούς, αλλά όλοι τους έχουν τουλάχιστον ένα κοινό σημείο: υπάρχει μια σχέση ανάμεσα σε αυτό που βρίσκεται μέσα σου και σε αυτό που βρίσκεται έξω σου.

Η πραγματικότητα ποικίλει αναλόγως του παρατηρητή. Διάφορα ζώα για παράδειγμα έχουν πρόσβαση στα διαφορετικά φάσματα της όρασης ή της ακοής, στα οποία οι άνθρωποι δεν έχουν. Οι γάτες και οι σκύλοι βλέπουν ασπρόμαυρα και ακούνε ήχους που οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να ακούσουν. Ένας σκώρος μπορεί να αντιληφθεί συχνότητες χρωμάτων που οι άνθρωποι δεν μπορούν. Μερικά υδρόβια ζώα φέρουν μέσα τους μια φυσική κατασκευή παρόμοια με ραντάρ. Μερικά εντομοκτόνα και απωθητικές ουσίες είναι βασισμένα στην αρχή ότι οι κατσαρίδες ή τα κουνούπια προσελκύονται από έναν ορισμένο τύπο μυρωδιάς που οι άνθρωποι δεν μπορούν να αισθανθούν. Και ούτω καθεξής.

Η Θεωρία των Ενοποιημένων Πεδίων που μελετήθηκε από τον Einstein, τον Maxwell και το γερμανό φυσικό Burkhard Heim, δίνει μια νέα οπτική στο θέμα. Σύμφωνα με κάποιους επιστήμονες υπάρχει μια διαισθητική σχέση ανάμεσα στον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο, καθώς και σε αυτό που βρίσκεται μέσα σε ένα μόριο και σε εκείνο που βρίσκεται έξω από αυτό. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του φυσικού Alexander Zazerskiy από τη Λετονία, για παράδειγμα, "όλα τα μόρια και τα πεδία είναι ορατές εκθέσεις της αλληλεπίδρασης μεταξύ του πεδίου και των πηγών του".

Ό,τι δηλαδή συμβαίνει στο μικρόκοσμο των μορίων, το ίδιο αναλογικά συμβαίνει και στο μακρόκοσμο της συνηθισμένης ζωής. Με άλλα λόγια, ό,τι βρίσκεται μέσα σου βρίσκεται επίσης και έξω από εσένα και αντίστροφα. Δεν είμαστε απλοί παρατηρητές. Συμμετέχουμε επίσης στη δημιουργία εκείνου που βλέπουμε, ακούμε, γευόμαστε, μυρίζουμε ή αγγίζουμε.

Η Φιλοσοφία πλησιάζει αυτό το ζήτημα με το δικό της τρόπο. Η έννοια τού "Ένα είναι όλα" και "όλα είναι ένα" είναι διαδεδομένη στο χώρο της Μεταφυσικής. Όπως επίσης και μια συναφής εσωτερική αλήθεια: το υποκείμενο αποτελεί το αντικείμενο τόσο όσο και το ίδιο το αντικείμενο.

Επιπλέον, η ιδέα αυτή είναι παρούσα και στη λαϊκή κουλτούρα. Ένα από τα παραδείγματα είναι το ρεφρέν του διάσημου τραγουδιού της περασμένης δεκαετίας: "You are Everything and Everything is You" (Είσαι Όλα και Όλα είναι Εσύ). Το ίδιο συμβαίνει και με τη θρησκεία. Στο ίδιο το "Πάτερ Ημών" υπάρχει η γνωστή φράση "...γεννηθήτω το Θέλημά Σου, ως εν Ουρανώ κι' επί της Γης...". Πολλοί το μεταφράζουν αυτό ως ότι ο Θεός βρίσκεται μέσα στην καρδιά του καθενός. Έτσι, η "Θέλησή Του" θα μπορούσε να σημαίνει "τη θέληση της καρδιάς του κάθε ανθρώπου". Το πεδίο δηλαδή αντίληψης του ανθρώπου θα ανταποκρινόταν τότε -τεχνητά- στις πεποιθήσεις του. Είναι κάτι σαν κι' αυτό που είχε πει κάποτε ο γνωστός δημιουργός αυτοκινήτων FORD, ο Χένρυ Φόρντ: "Whether you believe yοu can or you can't, you' re right". (εάν πιστεύεις εσύ ότι μπορείς 'η ότι δεν μπορείς κάτι, είσαι σωστός).

Το πεδίο αντίληψης του ανθρώπου δεν είναι κάτι που υπάρχει χωριστά από εκείνον. Στην πραγματικότητα είναι ένα κομμάτι του. Υπάρχει μέσα του. Απλώς, ο άνθρωπος δεν "προσέχει" τα γεγονότα που εμφανίζονται στο πεδίο αντίληψής του (που πέφτουν στην αντίληψή του δηλαδή). Είναι μια διαλογική διαδικασία. Μια interactive, θα λέγαμε, διαδικασία. Στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος δημιουργεί επίσης αυτά τα γεγονότα.

Μπορεί επίσης ο άνθρωπος να καθορίσει την πραγματικότητα ως ό,τιδήποτε εκείνος πιστεύει ότι είναι. Η πραγματικότητα είναι η αντανάκλαση των πραγμάτων που πιστεύουμε ότι είναι αληθινά. Έτσι μπορείς στην πραγματικότητα να συμμετέχεις στη διαδικασία συνειδητής δημιουργίας της πραγματικότητας, τουλάχιστον της πραγματικότητας της ζωής σου.

Για να γίνει κάτι αληθινό, είναι απαραίτητο πρώτ' απ' όλα να πιστεύεις σ' αυτό. Η μόνη δυνατότητα για να ανακαλυφθεί κάτι, είναι να πιστεύει κανείς ότι αυτό υπάρχει (το έχει άλλωστε δείξει και η Ιστορία των εφευρέσεων και των ανακαλύψεων). Όσο περισσότερο θεωρούμε μια αντίληψη ως πραγματική, τόσο περισσότερο αυτή θα υπάρχει. Χωρίς να το καταλαβαίνουμε συμμετέχουμε στη δόμηση του πεδίου της αντίληψής μας. Όταν αλλάζουμε, ο κόσμος γύρω μας αλλάζει επίσης...